Մի բան է հուզական լարվածքը, որպես բանաստեղծական ձևի ներքին հատկանիշ, այլ բան գործող անձի վարքագծի խոսքային դրսևորումը՝ ըստ բնավորության ու նպատակի։ Առաջինը թատրոնի հետ կապ չունի։
Երկրորդը՝ բեմական գործողության հիմքն է։ Եվ սա կարծում ենք պետք է իմանա բանաստեղծություն բեմադրելու համարձակություն ունեցող յուրաքանչյուր ռեժիսոր, էլ չեմ ասում թատերագետների մասին․․․
30.05.2024
